CUT #จินยองขอ ตอนที่ 11
**เนื้อหาต่อไปไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า18ปี อาจมีภาพที่ไม่เหมาะสม ควรอ่านในที่ลับค่ะ**
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อ...อะ..อื้อแจบอม
เสียงครางเบาหลุดออกมา จากการถูกซุกไซร้ตามซอกคอจนเกิดเป็นรอยแดงไหนจะมือไม้ลูบไล้ทั่วร่างกายนั่นอีกทำเอาขนลุกตามๆกันไปหมด
แจบอมใช้เวลาในการคลอเคลียไม่นานก็ค่อยๆปลดเสื้อผ้าที่มันบดบังร่างกายอันขาวออกให้พ้นตา ทำเอาคนถูกกระทำสดุ้งตัวนอนไม่ติดเลยทีเดียว
"จะ...จะเอาเสื้อผ้าเราไปไหน"
"ก็จะให้มึงใส่ชุดนั้นไง....ไปเปลี่ยนดิ"
แจบอมพูดสั่งออกไปตามความปราถนา ในใจก็รู้สึกดีที่เจ้าตัวไม่ทิ้งไปตามที่บอก
"รีบเปลี่ยน....ถ้าช้ากูจะเข้าไปเปลี่ยนให้แทน"
ตอนนี้ความรู้สึกมันระทึกกว่าฉากผีโพล่ออก
มาในโรงอีก จินยองก้าวขาสั่นๆเข้าไปห้องน้ำพร้อมหิ้วเสื้อผ้าไปเปลี่ยนอย่างที่แจบอมบอก ในใจนึกว่าไม่น่ารอดแล้วแต่อีกใจก็มีความหวังว่าจะมีทางหนี แต่หันมองไปทั่วทั้งห้องก็คงมีแค่ทางเดียวซึ้งแจบอมได้ล็อคมันแล้วเรียบร้อย...
10นาทีผ่านไป...
"แจบอม..."
จินยองค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเรียกชื่อว่าที่แฟนปัจจุบันและสามีในอนาคต แขนสองข้างโอบกอดเพื่อบดบังเมื่อชุดมันโป๊เอามากๆพอใส่จริง แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่มีเสียงตอบกลับและทั้งห้องเงียบมากจนใจเสีย
"บ..บอมอ่า~ หายไปไหน"
ลองตะโกนเรียกอีกครั้งด้วยสรรพนามใหม่ที่ตั้งให้ก็ไม่มีวี่แววเจ้าของชื่อจะตอบกลับ
มันชักจะยังไงๆแล้ว....หรือแจบอมจะเปลี่ยนใจ แต่จะทำแบบนั้นได้ยังไงกันจินยองตั้งใจและทำใจไว้ว่าวันนี้แจบอมจะต้องเป็นของจินยองแล้วนะ
"กูบอกว่ากูอยู่ได้!มึงจะมากวนไรเนี่ย"
เสียงดังจากนอกห้อง....
"ก็ผมกลัวพี่จะคิดมากกลัวเหงาด้วยเลยมาเล่นเป็นเพื่อนไง"
นั่นมัน....
"เห้ยๆนั่นห้องกู มึงห้ามเข้า!!!"
แกร๊ก!
"ยูคยอม!"
"พี่จินยอง!"
"เชี้ยเอ้ย!! มึงหลับตาเดี๋ยวนี้เลยไอ่สัสยูค!!"
"ครับๆๆๆผ...ผมขอโทษ"
ยูคยอมรีบหลับตาปิดตาอย่างไวส่วนจินยองได้แต่ยืนช็อคนิ่งค้างกับที่ทำเอาแจบอมหัวเสียรีบวิ่งเข้าไปอุ้มแฟนตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องน้ำเพื่อหลบก่อน
เพี๊ยะ!
"โอ้ยพี่! ตบหัวผมไมเนี่ย"
"มึงนะมึง คราวหลังขอก่อนดิไม่ใช่จะเข้าก็เข้าไอ่ห่า"
"ผมขอโทษพี่ ไม่คิดว่า....พี่จินยองจะอยู่ แถมแต่งตัวน่ารักอีกอ่ะ.."
"แฟนกู!!!!"
"รู้หรอกหน่า เสียงดังไมอ่ะ"
"กูหวง!ห้ามมองห้ามจับ"
"พี่จินยองคนนะครับไม่ใช่ของโบราณ โถ่!"
"ขึ้นชื่อว่าของกูมึงไม่เข้าใจหรอ กลับบ้านไปได้ล่ะไป"
"ค้าบบบบ มาเสียเที่ยวเลยดิวันนี้"
"เออ!ยังจะมาลีลา แล้วออกไปล็อครั้วหน้าบ้านให้ด้วย"
"เคๆ แต่ผมขอลาพี่จินยองก่อนได้ป่าวอ่ะ"
"ลากับตีนกูนี่ม่ะ....ไอสัส!!"
"ฮาๆๆๆ ล้อเล่นค้าบบบ ไปล่ะๆบาย"
แขกก่อกวนอย่างยูคยอมรีบวิ่งออกอย่างเร็วเมื่อแจบอมเริ่มจะโมโหจริงๆแล้ว ตัดมาที่เจ้าของบ้านยืนสงบจิตใจไม่ให้โกรธก็เลือกจะเดินเข้าไปในห้องน้ำกะจะล้างหน้า
ล้างตาให้เย็นลง แต่เหมือนแจบอมจะลืมคิดว่ามีอีกคนอยู่ในห้องน้ำตอนนี้ ด้วยสภาพที่....
ล้างตาให้เย็นลง แต่เหมือนแจบอมจะลืมคิดว่ามีอีกคนอยู่ในห้องน้ำตอนนี้ ด้วยสภาพที่....
"เชี้ย!"
"จ...แจบอมอ่ะ....ไปโดนปุ่มฟักบัวเราเปียกเลย"
พระเจ้า!!.......เลือดลมในกายเหมือนถูกสูบฉีดอีกครั้งหลังจากหมดอารมณ์ไม่เมื่อกี้ สองขาก้าวเดินตรงไปยังร่างที่ยืนอยู่ตรงฟักบัวพร้อมกับคว้าเข้ามากอดให้ความอุ่นแพร่ไปยังร่างที่ยืนสั่น
"หนาวหรอ"
"ก็นิดหน่อยสะ...เสื้อมันบางอ่ะ"
แจบอมได้ยินแบบนั้นจึงคลายอ้อมกอดออกแล้วก้มมองตามที่จินยองพูด....
อืม มันก็บางจริงๆบางจนเห็นไปหมดทุกอย่าง ไม่ต้องใส่เลยดีมั้ง แม่งเอ้ย
พรึ่บ!!!
"งื้อ! ตกใจหมดเลย บอกกันก่อนสิ!"
"ไม่บงไม่บอกแล้ว ไปเตียงกันเถอะจินยอง"
"ดะ...เดี๋ยวคือเราเปียกนะที่นอนจะเปียกไปด้วย"
"ชั่งมันเถอะ....สนกูพอ"
"งื้ออออแจบอมค่อยๆเดิน"
แจบอมวางร่างจินยองลงเตียงอย่างไวพร้อมกับทาบทับบดเบียดให้เนื้อหนังเสียดกันไปมาให้เกิดอารมณ์ ปากเย็นเฉียบจูบลงกับผิวหนังขาวเม้มไปมาให้เกิดรอยไม่แพ้กับซอกคอ
"อ๊ะ!แจบอมกัดเราทำไม"
"หมั้นเขี้ยว! รู้ตัวหรือเปล่าว่ามึงมันน่าแดก"
ผมพูดออกไปอย่าใจคิด ตอนนี้จินยองนอนหมดสภาพอย่างคนไร้เรี่ยวแรง มือที่กำผ้าปูแน่นไหนจะขาสองขาหุบเบียดนั้นอีก มันเป็นท่าทางที่น่าโดนแดกสุดๆ
กางเกงขาสั้นคล้ายเศษผ้าถูกมือหนาจับถอดออกอย่างไวแล้วโยนทิ้งไปติดกับเก้าอี้ตรงโต๊ะเขียนหนังสือ ไม่นานเสื้อผ้าชิ้นบนก็หลุดออกตามๆกันแต่ยังคงคาอยู่บนร่างซึ้งโคตรจะเร้าใจทำเอาแจบอมแทบจะไม่อยากให้ช้าสักวินาทีเดียวเลยตอนนี้
"อ..อื้อแจบอมเราโป๊!"
"เอ้า!" คือกูงง จะทำกันมันก็ต้องโป๊ไหมวะ
"อย่ามองซี่~"
"กูไม่มองแล้วจะทำถูกไหม แล้วเนี่ยไม่ต้องอาย ก็เห็นมานานแล้วป่ะ"
ที่พูดก็จริง.....แจบอมเคยเช็ดตัวให้จินยองแล้วตอนเด็กๆเราก็เคยอาบน้ำตุบป่องด้วยกัน งั้นเราก็ห้ามอายสิ แต่ว่ามันไม่ยุติธรรมอ่ะทีแจบอมทำไมไม่เห็นถอดบ้างมีแต่จินยองโป๊ แจบอมต้องโป๊ด้วย!
"เห้ยๆ! จะทำอะไร"
"เราจะถอดชุดให้ แจบอมเอาเปรียบเราอ่ะเราโป๊อยู่คนเดียว"
"กูก็กำลังจะถอดแต่ถ้ามึงจะอาสาก็ทำดิ"
แจบอมพลิกตัวนอนพิงกับเตียงปล่อยให้จินยองเจ้าก้อนน่ารักจัดการกับกางเกงของตน ส่วนช่วงบนไม่ต้องมันจะเสียเวลาเอาป่าวๆ
"ฮึบ!!!"
เสียงน่ารักเปร่งออกมาเมื่อดึงกางเกงยีนส์ตัวแพงออกจากขาแจบอมไม่ไหว เหมือนกับว่ามันเกี่ยวอะไรอยู่ทำให้ดึงยาก
"จินยอง กูลุกถอดเองดีกว่า"
"งื้อ เหนื่อย"
ร่างเล็กปล่อยให้แจบอมลุกกถอดเอาเองแล้วตนก็นอนแผ่หอบหายใจ นี่แค่ยังไม่ทำอะไรเลยนะก็เหนื่อยแล้ว
"อ..อือ"
"อย่ามาหลับก่อนนะ เพราะครั้งนี้ต่อให้มึงหลับกูก็จะทำ"
แจบอมเหมือนพร้อมที่จะออกรบแล้วส่วนจินยองก็พร้อมที่จะรับศึก ร่างกายที่ไร้อาภรเหมือนสิ่งเย้ายวนให้ทั้งคู่ดูดเข้าหากัน มือหนาสากลูบไล้ขาเนียนจับแยกออกแล้วก้มลงหว่างขาขาวเพื่อสูดดมและเลียให้ร่างเล็กสั่นไหว
"อ..อ่าห์!!"
เพียงแค่ลิ้นแตะเสียงครางก็ดังลั่นห้อง แจบอมไม่รอช้าลงเลียช่องทางนุ่มด้วยแรงอารมณ์ที่มีพร้อมกับสอดแทรกนิ้วกลางเข้าไปช่วยให้ทางนั้นพร้อมกับสิ่งที่ใหญ่กว่า
"จะ...แจบอมมันสกปรกอ่ะ ล...เลียทำไม"
"ไม่เลียมึงจะเจ็บเอาได้นะ"
"อ่า....แล้ว...นิ้ว...นิ้วมันเข้าไป อื้อ!เรารู้สึกแปลกๆ"
"อย่าเกร็ง มึงจะเจ็บ"
"แล้วต้องทำไงไม่ให้เกร็งอ..อ่าห์!แจบอม"
แจบอมเริ่มขยับนิ้วเข้าออกทำเอาจินยองบิดตัวไปมาคำถามที่ถามไปเหมือนจะไม่ได้คำตอบ ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับเจ้าตัวและแจบอมก็คงทำได้อย่างเดียวคือเบี่ยงเบน
"จินยองอ้าปาก"
คำสั่งประกาศิตถูกใช้จินยองจะทำไรได้ก็คงต้องทำตาม เมื่อตนอ้าปากออกก็ถูกจู่โจมด้วยบทจูบที่เร้าร้อน จูบที่จินยองแพ้ จูบที่ทำเอาจินยองหายใจไม่ทัน...จะต้องตายแล้วใช่ไหมทำไมถึงจูบรุนแรงแบบนี้นะ
แต่แล้วก็เหมือนเข้าใจผิดที่บอกว่าจูบนั้นฆ่าคน...ความเป็นจริงช่วงล่างต่างหากที่กำลังฆ่าจินยอง น้ำตาไหลอาบแก้มออกมาไม่รู้เรื่องไหนจะมือที่จิกข่วนแผ่นหลังกว้างนั่นอีก.....มันเจ็บจนจะขาดใจตายเลย
"อ่าห์!!! ฮ...ฮืออออเจ็บ"
"จินยอง....อย่าร้อง"
"ฮืออออมันเจ็บ!!!เอาออกไปเถอะนะเราไม่ไหวๆๆ"
"มันเข้ามาแล้วจะเอาออกไปเริ่มใหม่ทำไม ทนหน่อยนะมึง นะจินยอง"
เสียงอ้อนวอนของแจบอมครั้งแรกที่จินยองฟังแล้วรู้สึกว่ามันมาจากใจ แจบอมขอให้ทนจินยองก็จะทน แต่ว่ามันตึงและเหมือนจะฉีกเลยแบบนี้จินยองจะอึได้ยังไงอ่ะ จินยองต้องอึทุกเช้าไม่งั้นมันจะไม่ดีต่อสุขภาพ
"อ๊ะ!"
จินยองถึงกับเสียงหลงเมื่อจู่ๆร่างหนากดแท่งร้อนเข้าใส่โดนจุดเสียวอย่างจัง มันเหมือนทั้งร่างเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวไงไม่รุ้ ช่วงท้องน้อยมันวูบทุกครั้งเมื่อแจบอมกดเข้าใส่
"ดีขึ้นไหม....จินยอง"
"อ..อื้อไม่ค่อยเจ็บแล้ว....แต่เรา เราแปลกๆ"
"อืม ความสนุกกำลังจะเกิด"
"อะไรนะ.อ๊าาห์!!"
จบคำถามคำตอบก็เฉลยชัดเมื่อแจบอมจับเอวคอดยึดแล้วกระแทกเข้าใส่เพิ่มความเร็วจากหนึ่งจนตอนนี้แทบจะครางไม่เป็นภาษา มันทั้งรุนแรงและหยาบแต่ทำไมจินยองถึงรู้สึกดีแปลกๆ
พั่บๆๆๆ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นแข่งกับเสียงครางแล้วชนะแน่นอนเพราะร่างเล็กถึงกะครางไม่ออกมันจุกอยู่ตรงคอจนแทบจะขาดใจตายเป็นรอบที่ล้านแต่ก็เหมือนถูกฉุดขึ้นมาด้วยความต้องการและเสียงครางของคนโต
"อืมมมม..จินยองมึงมันหวานไปหมดเลย"
"อ๊าแจบอม...บะ..เบาลงหน่อยเราหายใจไม่ออก"
"อีกนิดนะ กูไม่ไหวแล้ว"
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
แจบอมกระแทกสะโพกเข้าออกสุดแล้วซอยยับจนร่างเล็กตาลาย ความเสียวตอนนี้มันเริ่มมากขึ้นจนจินยองจะถึงฝั่งแต่เหมือนคนมีประสบการณ์อย่างแจบอมจะรู้ก่อนเลยเอื้อมมือไปชักรูดให้เจ้าก้อนสำเร็จมันออกมา
ไม่นานก็ถึงคราวแจบอมบ้าง...ร่างหนาซอยถี่จนคนใต้ร่างเคลื่อนไหวตามแรงที่ส่ง ผ้าปูที่นอนก็ยับเหมือนเกิดสงครามฟาดฟันหมอนหนุนหัวก็ล่วงตกสู่พื้นอย่างไร้ค่า พูดง่ายๆว่าสภาพตอนนี้แทบจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
"อ๊ะๆๆ.....อ๊าาาา"
"อ่าห์!!!!!"
เสียงครางแห่งความสุขเมื่อถึงฝั่งสะโพกหนาขยับเข้าออกสองสามครั้งเพื่อให้ช่องทางแดงก่ำรีดน้ำเชื้อออกให้หมด....
"อ่าห์...บอม...บอม"
"หื้ม! เป็นอะไรจินยอง"
"มันร้อน...ตรงท้อง"
"....คือกูไม่ได้ป้องกันกูขอโทษนะ"
"มะ...ไม่เป็นไร เราไม่ว่าแจบอมหรอกนะเราแค่ไม่สบายตัว"
"จินยอง"
"ว่าไง"
"เชื่อใจกูนะ กูปล่อยกับมึงแค่คนเดียว"
.//////.
จินยองไม่รู้ว่าแจบอมจะสื่ออะไรแต่ว่ารู้สึกดีทีาได้ฟังแบบนั้น
"เราโอเค....แต่ว่า....ข้างล่างเมื่อไหร่จะเอาออกหรอ"
"เดี๋ยวจบอีกรอบจะเอาน่ำออกให้"
"ห้ะ!? ว่ายังไงนะ"
"อีกรอบหนึ่งนะ แล้วจะพานอน"
"บ..บอมแต่ว่าเราเจ็บอ่ะ"
"ทำบ่อยๆก็ไม่เจ็บ"
"เราง่วงแล้วเหนื่อยด้วย" ㅠㅠ
" รอบเดียวไม่ได้หรือไงมันยังแข็งอยู่เลยเนี่ย"
"ก็แจบอมแข็งเองง่ะเราไม่เกี่ยว"
"ก็ของมึงตอดกูอ่ะ! ใจร้ายโคตร!"
"งื้ออบอมอย่างอนน้าาา"
"ไม่ได้งอน แต่อีกรอบจริงๆนะแล้วจะให้นอน"
"....งั้นบอกรักให้เราฟังหน่อยได้ไหม"
"ไม่ต้องขอกูก็บอกอยู่แล้วไหม"
"บอมรักจินยองไหม"
"ไม่ให้รักมึงจะให้ไปรักแมวตัวไหนวะ"
.///////.
"ไปห้องน้ำกันเถอะจะเอาน้ำออกให้"
"อ..อ้าวแล้วไม่ทำต่อหรอ"
"ไม่แล้ว ก็มึงบอกว่าเจ็บไว้ดีขึ้นค่อยทำ"
เนี่ยเพราะแจบอมเป็นแบบนี้จินยองถึงรัก...
"จินยองรักแจบอมนะ รักมากๆ"
"อื้อออกูรู้แล้วละหน่าา"
"สัญญาได้ไหม จบแล้วต้องให้จินยองขอ"
"ห้ะ!!!!!"
"สัญญา...."
"ไม่เว้ย!! เสียชื่อกูหมด มึงไปเอาความคิดผิดๆนี้มาจากไหน!!!"
"ยองแจบอกง่ะ"
เวรกรรมกูและเวรกรรมไอ่แจ็ค
"ฟังนะกูไม่มีวันให้มึงมาขอเด็ดขาด เลิกคิดได้เลยเข้าใจไหม!"
ทำไม่ถึงพูดแบบนี้....เสียใจ
"เป็นอะไรทำไมคว่ำปากแบบนั้น เจ็บตรงนั้นหรอ"
"ป่าว....เราแค่เสียใจที่แจบอมจะไม่แต่งกับเรา"
"โถ่จินยอง....มึงฟังนะ มึงไม่ต้องทำอะไรอยู่เฉยๆ....อยู่รอเป็นเจ้าสาวกูพอ...นะ กูขอเอง"
ตู้ม!!!! หัวใจจินยองได้ระเบิดออกมาแล้วแจบอมทำเราจะเป็นลมอีกแล้วง่ะแงงง
"จ..แจบอม...บอม...เราจะวูบ"
"เห้ย!!!มึงใจเย็นๆยังไม่เอาน้ำออกเลย!"
"ไม่ไหวแล้วอ่ะ....แค่ก!"
"เชี้ย!!!!!!"
สลบไปแล้วจริงๆ.........ทำไมถึงน่ารักแบบนี้วะ กูจะหลงมึงมากขึ้นทุกวันแล้วนะจินยอง
-------------------------#จินยองขอ------------------
ฝากเล่นแท็กกับเม้นท์ในจอยด้วยนะคะขอบคุณมากๆจ้า
ฝากเล่นแท็กกับเม้นท์ในจอยด้วยนะคะขอบคุณมากๆจ้า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น