นอกห้องแชท schoolป่วนBN ตอนที่ 19
เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีคำไม่สุภาพและรุนแรงเด็กต่ำกว่าอายุ18ปีควรพิจารนาก่อนอ่าน
นอกห้องแชท : bnior
'เข้ามานี้หน่อยได้ไหม'
'มีไรหรือป่าว'
'เค้าขัดหลังไม่ถึง....ข...ขัดให้เค้าหน่อย'
ธามตกใจตาโตเป็นไข่ห่านกับคำพูดของจูน มือที่ถือตะหลิวเตรียมจะทอดไข่ล่วงลงดังเคร้งกระเด็นไปจากตัว ขาที่ยึกยักจะไปดีหรือไม่ไปดีกำลังอยู่ในสายตาของคนในห้องน้ำที่โพล่ออกมาให้เห็นแค่หน้าและหัวไหล่ขาวๆที่มีหยดน้ำเกาะกุม ซึ้งธามรอบมองและกลืนน้ำลายลงคอแบบยากลำบาก
"คือ...ชั่งเถอะเนอะ ธามทอดไข่ต่อเถอะ"
จูนเห็นท่าทางไม่ดีเลยพูดตัดบทพร้อมกับส่งยิ้มไปให้หนึ่งทีเป็นการบอกว่าไม่เป็นไร สองขาขาวก้าวเข้าห้องน้ำอีกครั้งและตัดสินใจปิดประตูลงแล้วหันไปอาบน้ำต่อให้เสร็จไวๆ แต่หันหลังกลับไม่เท่าไหร่เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังอีกรอบ และต้นตอของเสียงก็มาจากร่างหนาๆของธามที่บิดประตูเข้ามาแล้วยืนพิงกับพนังชื้นของห้องน้ำไว้แถมกอดอกจ้องมองคนตัวเล็กกว่าอย่างจูนเหมือนกับรออะไรสักอย่าง
"ข..เข้ามาทำไม เราจะอาบน้ำ"
"ก็ชวนเข้ามา ใครจะปฎิเสธ"
"ไม่ต้องแล้วๆเราใกล้เสร็จแล้ว ออกไปเถอะ"
"ไหนๆก็เข้ามาแล้วไง กูอาบด้วยเลยจะได้ประหยัดน้ำ"
ธามพูดพร้อมหยักไหล่ขึ้นไปที แต่ตัวเองยังคงกอดอกพิงพนังเหมือนเดิม จูนที่ถูกผ้าพันด้วยผืนขาวยืนมองคนตรงพนังอย่าใจสั่น ท่าทีของธามไม่มีอะไรเลย ไหนบอกจะอาบน้ำไงแล้วทำไมยืนจ้องตนขนาดนั้นกันละ
"ม..ไม่อาบหรอ คือเราไม่อาบแล้วละมาอาบเลย"
"อาบให้เสร็จเถอะฟองยังติดตรงคออยู่"
"อ...อืม"
"หรือจะให้ช่วยล้าง"
"ม..ไม่เป็นไร"
"กูว่ากูช่วยดีกว่า"
"ธ...ธ..อื๊อ!"
ทำไมพูดอีกอย่างทำอีกอย่างละ ปากบอกจะมาช่วยล้างฟองที่ติดตรงคอแต่ขายาวก้าวไวถึงตัวก็คว้าเข้าต้นคอดันเข้ามารับจูบร้อนๆของตัวเองเฉย แต่คิดถึงจังจูบของธาม จูบที่ร้อนแทบจะเผาร่างกายตนจนแตกสลายไหนจะมือที่บีบบั่นท้ายที่มีอุณภูมิไม่ต่างจากริมฝีปากนั้นอีก ให้ตายเถอะ....ผ้ามันหลุดลงไปตอนไหน ภายในห้องน้ำที่เย็นเฉียบแต่ตนไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเมื่อธามถอดจูบออกแล้วจับถกเสื้อออกไปจากร่างกายเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่จูนชอบ
"จะอาบน้ำหรอ"
"ทำไมถึงใสซื่อต่างจากตาที่แสดงออกมาห้ะ"
"ก...ก็...."
"น้ำอ่ะค่อยอาบ ขอกินมึงก่อนเถอะ"
!!!
ตกใจมากเข้าไปอีกเมื่อธามปลดซิบกางเกงลงแล้วถอดมันออกเตะซากเสื้อผ้าไปอีกมุมของห้องน้ำ จูนตกใจรีบยกมือขึ้นปิดตาแล้วถอยหลังหนี ส่วนธามก็ไม่ปล่อยให้หนีรีบดันร่างเล็กชิดเข้ากับพนังเย็นจนดัง ความรุนแรงที่ถูกกระทำเอาจูนร้องเสียงหลงขมวดคิ้วเข้าหาจนธามสติกลับ
"จูน....ธามขอโทษคับ เจ็บมากไหม"
"ทำไมต้องรุนแรง!"
"โอ๋ๆไม่ร้องนะ ขอโทษ"
"หลังก็ไม่ขัดให้....แถมยังผลักเราจนหลังแอ่นอีก"
"หันหลังมาดูหน่อย"
จูนทำตามอย่างว่าง่ายยอมหันหลังให้แล้วตนก็หันหน้าเข้าพนัง สัมผัสแรกที่รับรู้คือมือร้อนของธามกำลังลูบกลางแผ่นหลังตนไล่วนเป็นวงกลมน่าจะตามรอยที่ถูกผลัก
"แดงมากไหมอ่ะ"
"อือ....ขอโทษ"
"ชั่งเถอะ เราออกไปรอข้างนอกนะ"
จูนพูดเสร็จกำลังจะหันกลับแต่ก็ถูกล็อคเอาไว้ด้วยอ้อมกอด อ้อมกอดจากด้านหลัง...ซึ้งเคยบอกแล้วใช่ไหมละคับว่าผมชอบ ไหนจะคางที่เกยไหล่ ไหนจะปากเรียวที่กำลังจะก้มลงพรมจูบตามซอกคอ
"หอม"
เหมือนเสียงเพ้อของคนไร้สติแต่กับธามตนมีสติทุกอย่างทุกการกระทำเขารู้ว่ากำลังทำอะไร จูนน่ะหอม....หอมจนอยากเก็บไว้คนเดียวไม่อยากให้ใครได้เข้าใกล้ แถมผิวเนียนนุ่มจนหยุดสัมผัสไม่ได้นั่นอีก....บอกตรงๆว่าตอนนี้ความหึงกำลังฉายออกมา
"อย่าให้ใครแตะต้องนอกจากกูนะ"
"พ...พูดอะไรเนี่ยปล่อยเลย"
"จูนเป็นของธามคนเดียว อย่าให้หมาตัวไหนเข้าใกล้ละ"
"บ..บอกตัวเองเถอะ"
"ส่วนนี้....มันเข้าแค่ของมึงคนเดียว"
".///////.เราหมายถึงทั้งตัวไม่ใช่แค่ส่วนนั้น"
"ทำรอยไว้สิ ผญ.คนอื่นๆจะได้รู้ว่ากูเป็นของใคร"
จูนคิดหนักเพราะการทำรอยที่ธามชอบทำนั่นตนทำไม่เป็น กว่าจะคิดว่าจะทำยังไงตอนนี้ก็เหมือนจะถูกรุกล้ำเข้ามามากขึ้นซึ้งธามไวกับเรื่องนี้ตลอด ตอนนี้เหมือนจะจับเอาเอ็นใหญ่นั้นมาถูวนที่ช่องทาง มือหนาๆก็ล็อคเอวไว้จนมันแนบชิดจะเป็นเนื้อเดียวกัน
"อย่าเพิ่งสิ"
"ไม่รอแล้ว"
"ธ...ธาม..อ๊ะ!!!"
ร่างหนาจับเอ็นใหญ่ที่แข็งชันจ่อไม่ลีรอให้ร่างเล็กตั้งตัวก็กดเข้าช่องทางรักที่มันโคตรจะคับและแน่นจนธามเหงื่อออกเพราะความเสียว มือนุ่มของจูนทาบกับพนังเพื่อเป็นที่ยึดกับแรงที่ถูกอัดเข้าใส่จนหน้าจะแนบไปกับกำแพงขาว
"มัน...จ...เจ็บนะ..อ..อึก"
"คิดถึงนะ"
"อ๊ะๆ"
สะโพกมนโกงรับแรงกระแทกเข้าใส่อย่างลืมตัว มือที่ยันกับพนังอ่อนแรงแต่ก็ต้องฝืนไว้ไม่งั้นล้ม ส่วนทางด้านหลังของร่างหนาก็จับที่เอวคอดพร้อมกับกระแทกกระทั้นเข้าใส่จนลึกสุด
"อ..อ๊ะ...ธ...ธามอ่า~"
"ซี้ดดดด..จ...จูน...แน่นจังวะ"
ธามร้องครางตอบรับจูนอย่างลงตัวเสียงชื่นชมเมื่อกี๊ทำเอาจินยองเขินอายจนขาไร้เรี่ยวแรง แต่ก่อนที่ร่างจะล่วงลงก็ดันมีมือจากคนด้านหลังมาคว้ากอดเข้าแนบชิด ทำเอาช่องทางที่ถูกเชื่อมนั้นลึกเข้าไปอีกจนเสียว
"อึก!...อ๊าธาม...อ๊ะๆๆ"
เมื่อเส้นชัยอยู่ข้างหน้าคนควบม้าก็เร่งควบเข้าใส่ให้ถึงปลายทาง ร่างหน้าจับผลิกกายขาวอย่างไวแล้วจับเอ็นร้อนยัดเข้าใส่จนลึก มือหนาสอดเข้าทางด้านหลังพร้อมจับยกร่างบางขึ้นให้พิงกับพนังเย็นเพื่อเป็นที่ยึด
ตอนนี้กลายเป็นท่าแปลกใหม่ที่จูนก็ไม่เคยเห็น มันเหมือนธามอุ้มเขาเอาไว้แต่แค่ท่อนล่างอัดสะโพกดันความใหญ่เข้ามา ซึ้งมันทั้งลึกและเสียวจนใจจะขาด มือบางจากที่จับบนไหล่กว้างย้ายมาโอบคอแกร่งเล็บสั้นๆจิกเข้ากลางคอแล้วเลื่อนลงมากลางหลังหนา ความเจ็บที่เกิดขึ้นไม่ทำให้ธามหยุดกิจกรรมนี่ลงแต่ยิ่งเพิ่มไฟในกายให้ปะทุกระแทกเข้าช่องทางจนถี่ยิบ
พั่บๆๆๆๆ
"อ๊าาาธามมม...บ...เบา.."
"ไม่ไหวแล้ว...ซี้ดดดอีกนิด"
เมื่อสิ่งที่รอใกล้เข้ามาจังหวะที่เร็วอยู่แล้วก็ยิ่งเพิ่มระดับมากขึ้น ร่างบางที่ถูกอุ้มส่วนกลางลำเสียดสีหน้าท้องแกร่งของธามจนเสียวและไม่นานน้ำกามก็ถูกฉีดออกมาจนเลอะหน้าท้อง เสียงครางของความสุขเปร่งออกแต่ก็ยังคงต้องรับแรงกระแทกอีกเมื่อธามยังไม่เสร็จ
"อ๊ะๆ"
"ซ...ซี้ดดด...อ...ออกแล้ว"
น้ำรักขาวขุ่นถูกฉีดอัดเข้าช่องทางจนหมด ร่างหนาขยับสองสามที่เพื่อรีดน้ำออกแล้วค่อยๆดึงเอ็นร้อนตนออกจากช่องทางแดงก่ำของจูน
"ป...ปล่อยเราลง"
"อือ"
ธามค่อยๆวางจูนลงเมื่อขาขาวแตะพื้นความขาอ่อนก็เข้าแทรกร่างทั้งร่างล่วงลงกับพื้นเปียกและความเจ็บจากกิจกรรมก็แล่นเข้าใส่จนร้อง
"ฮ...ฮึก!...เจ็บ"
"ขอโทษนะ อย่าร้องสิ"
"ทำไมไม่รับเรา!"
"รับไม่ทัน"
"ฮือออ"
"โอ๋ๆ ม่ะเดี๋ยวกูพาไปอาบน้ำใหม่"
"ม...ไม่"
"ไม่ทำแล้ว น้ำเดียวก็พอแล้วเดี๋ยวแมวไม่สบาย"
".///////."
"เดี๋ยวกูอาบน้ำให้ โอเคนะ"
"ง..งื้อ"
เวลาผ่านไปร่วมหลายชั่วโมงธามจัดการชำระร่างกายจูนจนสะอาดแล้วพาอุ้มมาวางบนเตียงนุ่มสีดำของตนอย่างเบามือ ความอ่อนโยนนี้ธามก็ไม่เคยทำกับใคร มีแค่จูนคนเดียวที่ได้รับมัน ความผิดที่ตนทำยังคงอยู่ในสมองการดูแลนี้จะเป็นการไถ่บาปความผิดที่ทำลงไป.....หลังจากนี้ธามจะดูแลจูนให้ดีที่สุด จะดูแลหัวใจนี้ให้นานๆ จะให้ความสำคัญมากเหมือนที่ปากตนพูด
"ธาม....คิดอะไรหรอ"
"ป่าว....เดี๋ยวไปเอาเสื้อผ้ามาใส่ให้นะ"
"อืม"
ธามเลือกที่จะไม่พูดมันออกมาเพราะตนจะกระทำให้จูนเห็น บางทีการพูดออกไปมันก็ไม่ดีเท่ากับการกระทำตนคิดแบบนั้น
"ใส่ของกูได้ไหม"
"ได้"
"ตัวใหญ่หน่อยนะ"
"เราชอบ"
ธามหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินตรงมาหาร่างเล็กที่นอนอยู่พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก สายตาซุกซวดั่งแมวของจูนมองอย่างสงสัยว่าแฟนหนุ่มยิ้มอะไร แต่ก่อนจะได้ถามความสงสัยก็กระจ่างเมื่อธามเอ่ยปากพูด
"ชอบใหญ่ๆหรอเรา"
"พ...พูดบ้าไรเนี่ย" .//////.
"ก็เมื่อกี้บอกว่าชอบ"
"เราหมายถึงชอบใส่ใหญ่ๆมันสบายตัว"
"หรอ....แล้วชอบเจ้าของเสื้อไหม"
"ไม่ชอบอ่ะ"
"อยากโดนอีกหรือไง"
"ก็ไม่ชอบไงแต่รัก"
จูนพูดเองก็เขินเองไม่ต่างจากคนฟังที่ทั้งเขินแล้วก็ทำตัวไม่ถูกกับความน่ารักของแฟน มือหนายกหยิกแก้มคนรักอย่างหมั้นใส้แล้วจับให้หันมาใส่เสื้อผ้าจนเสร็จและไม่ลืมใส่เสื้อผ้าให้ตนเหมือนกัน ความเหนื่อยจากกิจกรรมไหนจะร่างกายที่ไม่ได้พักผ่อนตามเวลาไม่รอช้าก็พากันล้มตัวลงนอนแนบข้าง
และเมื่อความร้อนหายไปกลายเป็นความเย็นเข้าแทรก ร่างบางนอนตะแคงกอดตัวเองจนสั่นแต่ไม่นานความอบอุ่นของคนข้างกายก็โอบกอด ธามขยับตัวเข้าใกล้มากขึ้นและจูนก็หันกลับมาซุกเข้าอกแกร่งเพื่อหนีความหนาวเหน็บ
"หนาวหรอ"
"อ..อือ"
"ไม่สบายหรือป่าว"
"......"
"จูน....จูน"
"ง..งื้อเราปวดหัว"
"ไม่สบายแล้วละ ลุกมากินยาก่อนเร็ว"
"เราอยากนอน"
"ทำไมดื้อ"
"........"
"เป็นห่วงนะ"
"โอเคกินยาก็ได้"
"รอแปบกูไปเอายาให้ก่อน"
ธามพูดจบก็ลุกหายออกจากห้องไปไม่นานเกินรอก็กลับมาพร้อมกับเม็ดยาสีขาวสองเม็ดและแก้วน้ำ
"ลุกไหวไหม"
"งื้อออ"
"กินสองเม็ดจะได้หายไวๆ"
จูนรับยามาแล้วเอาเข้าปากดื่มน้ำตามลงไป ธามเห็นแบบนั้นก็ยกมือลูบหัวคนป่วย แล้วก้มมองลงจ้องหน้าคนที่ใกล้จะหลับ
"จูน"
"หื้อออ"
"รักนะ"
"......."
"เดี๋ยวดูแลเองนอนเถอะ"
"จูนก็รักธามนะ"
"รู้หน่า"
"ขอบคุณ"
"กูควรขอบคุณมากกว่าที่ให้อภัย"
"พี่นูบอกว่าการให้อภัยเป็นบุญกุศล"
" - -#"
"ทำไมทำหน้างั้น"
"เลิกพูดถึงมันได้ละ"
"พี่นูเป็นพี่เรานะ"
"แต่มันเป็นรักแรกของมึง"
"แต่ธามเป็นรักปัจจุบัน"
ฟังยังไงๆกูก็ชนะมันสินะ ดี! แบบนั้นแหละดีแต่รักปัจจุบันมันก็กลายเป็นอดีตรักได้หากมีการเลิกลา ดังนั้นผมจะไม่เลิกกับจูนหรอกนะไม่มีวัน เพราะคิดดีแล้วละคนนี้แหละที่จะอยู่ด้วยนี่กะให้ป๊ากะม๊าไปสู่ขอแต่จากวัยแล้วมันก็เร็วเกินไปไว้มันพร้อมเมื่อไหร่ผมสู่ขอแน่นอน
"ว่าแต่เราอ่ะ ธามเถอะ"
"
ถึงกูจะหลงผิดแต่กูไม่เคยหลงรักใครนอกจากมึงเลยนะ"
"เหอะ"
"ไม่เชื่อกูอีก"
"ดูทำดิ"
"แมวน้อย~"
"อะไร...จะนอนแล้ว"
"กอดนะ"
"อือ"
"เชื่อกูเถอะนะ.....นอกจากแม่กับพ่อก็มีมึงนี่แหละที่อยากจะอยู่ด้วย"
"........."
"คนอย่ากูอ่ะ ไม่เคยจะเปลี่ยนตัวเองหรอก แต่พอมาเจอมึง....กูอยากเปลี่ยนทุกอย่างเลย"
"........"
"เช่นอนาคต....เพราะเมื่อก่อนมันว่างป่าว แต่ตอนนี้อนาคตกูมันเริ่มมีมึงเข้ามา"
"กูรักมึงนะ อนาคตก็อยู่ด้วยกันนะมึง"
"..........."
"..........." มันหลับแล้วหรอ....กูกำลังซึ้ง....ฮัลโหล
ผมถึงกับก้มมองคนในอ้อมกอดฟังเสียงลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอซึ้งเป็นการบ่งบอกว่าคนรักหลับไปแล้ว
เชี้ย...กูกำลังหวานเลยมึงมาหลับแบบนี้น่ะหรอ นี่ถ้าไม่ใช่เมียกูมีด่าแต่นี่เมียด่าไม่ได้ ยิ่งมีคดีติดตัวหลายเรื่องยิ่งอย่าริอาจ แต่กว่ากูจะเรียบเรียงคำได้มันไม่ได้ง่ายเลยนะเว้ย ทำไมแมวทำงี้วะ เซ็ง!กูพูดเลย
แต่ก็ได้แค่บ่น ร่างหนากำชับร่างบางเข้าเพื่อให้ความอบอุ่นมากขึ้น อุณภูมิของร่างกายขาวเริ่มค่อยๆร้อนจนธามรับรู้และเป็นแบบนี้ธามก็ต้องคอยดูแลจูนจนกว่าไข้จะลด ซึ้ง...คงจะทั้งคืนแต่ถึงจะเป็นแบบนั้นธามก็คงไม่บ่นอะไร เพราะบอกแล้วไง ต่อไปจะดูแลให้ดีเอง
"อืม..ธาม~"
"ละเมอหรือไง"
".........."
"น่ารักไปไหนวะ ตอนละเมอยังเป็นชื่อกูเลยอ่ะ"
"พะ..พี่นู...จูนขอโทษ"
"........"
ให้หายไข้ก่อนเถอะ! มีเคลียร์!!!!!!!!!!!!!!
==============================
#schoolป่วนBN
ปล.อาจมีผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนร้า
ฝากสกรีมแท็ก ☝ ด้านบนด้วยเด้อจ้า จะกลับไปเม้นในจอยหรือจะบอกกล่าวกันในทวิตก็ได้เน๋อ สึดท้ายขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ 🙇
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น